Like all Kaffe Fassett patterns, when it comes to color, more is better. The original colors I chose were pretty, but they weren't enough to create the effect I so admired in the book. That was the reason why I didn't start the vest before the summer, as I had originally planned. I'm always saying that I want to only work on a few projects at a time, instead of continuing with my current system which includes almost 40 wips. However, in this case, it was very useful that I had lots of other projects, because one of them was the Beekeeper's Quilt. I had put all the colors for my quilt in bags and one day, I was thinking about what to do with the vest and looking at the yarn for the quilt and... that was the solution!
I didn't feel bad about cutting up all that yarn, because I had already made lots of little hexagons and gotten used to the idea of using a sock yarn for something smaller. And the colors were perfect. It's interesting because even though I had all those colors, I wouldn't have chosen them if I hadn't seen them all together. Now, I can't imagine why I didn't think of it sooner. In order to make the yarn just a little bit thicker, I used two strands throughout: the sock yarn, which I changed often and a laceweight. I used two colors of Madelinetosh Lace, one for the background (a dark green/brown called Terrarium) and one for the poppies (a pink/beige called Rosewood). All the background has one strand of Terrarium and all the poppies are mixed with Rosewood.
Μου πήρε πολύ καιρό να γράψω αυτή την ανάρτηση - μετά από τρεις μήνες πλέξιμο, ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από το γιλέκο, πριν γράψω αναλυτικά για το πλεκτό. Τώρα όμως που μου έχει φύγει το άγχος, είμαι απλά πολύ χαρούμενη και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι το έπλεξα.
Όπως όλα τα σχέδια του Kaffe Fassett, όταν είναι για χρώματα, όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Τα αρχικά χρώματα που διάλεξα ήταν όμορφα, αλλά δεν ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν το στυλ που τόσο θαύμαζα στο βιβλίο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ξεκίνησα το γιλέκο πριν το καλοκαίρι, όπως ήθελα αρχικά. Λέω συνέχεια ότι θέλω να έχω μόνο λίγα πλεκτά κάθε φορά στις βελόνες, αντί να συνεχίσω με το σύστημα που ακολουθώ τόσο καιρό και το οποίο περιλαμβάνει σχεδόν 40 πλεκτά που δεν έχω τελείωσει. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, ήταν πολύ χρήσιμο το ότι είχα πολλά πλεκτά, γιατί ένα από αυτά ήταν η κουβέρτα Beekeeper's Quilt. Είχα βάλει όλα τα χρώματα για την κουβέρτα σε σακούλες και μια μέρα, σκεφτόμουν τι θα κάνω με το γιλέκο και είδα τα νήματα για την κουβέρτα και... αυτή ήταν η λύση!
Δεν ένιωθα άσχημα να κόψω μικρά κομμάτια από τα νήματα, γιατί είχα ήδη φτιάξει πολλά εξάγωνα και είχα συνηθίσει την ιδέα να χρησιποιώ νήμα για κάλτσες για κάτι μικρότερο. Και τα χρώματα ήταν τέλεια. Είναι ενδιαφέρον γιατί παρόλο που είχα ήδη όλα αυτά τα χρώματα, δεν θα τα διάλεγα αν δεν τα είχα δει όλα μαζί. Τώρα, δεν μπορώ να φανταστώ γιατί δεν το σκέφτηκα νωρίτερα. Για να κάνω το νήμα λίγο πιο χοντρό, χρησιμοποίσα δύο κλωστές μαζί: τα νήματα για κάλτσες που τα άλλαζα συχνά και νήμα για δαντέλα πολύ λεπτό. Χρησιμοποίησα δύο χρώματα Madelinetosh Lace, ένα για το φόντο (ένα σκούρο πράσινο/καφέ που λέγεται Terrarium) και ένα για τα λουλούδια (χρώμα ροζ/μπεζ που λέγεται Rosewood). Όλο το φόντο έχει μια κλωστή Terrarium και όλα τα λουλούδια έχουν Rosewood.
I modified the pattern slightly, casting on a few extra stitches, because the largest size was a 38 and I wanted to knit a 40-41. I swatched in the pattern and I washed my swatch. I measured one of my mother's vests to get the exact measurements. And after all that, when I had already started knitting, I realized that I could have used the pattern and some simple math to figure out how many stitches I needed. Every size increased the cast on stitches by the same number. Since I had the same gauge, all I had to do was increase again, and I would have the next size. It turns out that all the measuring was useful though, since my row gauge was significantly different than the pattern. And having the same numbers come out twice, with two different methods, meant that I was sure I hadn't made some terrible mistake.
The pattern has a turned hem and knitting that helped me get a feel for the yarn, before starting the colorwork. I found it was hard to choose the colors in the beginning, because there wasn't an established pattern yet and it felt like even one row in the wrong color could change the whole look of the project. And at the beginning, with only a few rows, it can. However, I kept telling myself that it won't matter so much in the finished vest and I kept knitting, without worrying about the colors too much.
I used three background colors - green, red and brown - and I made wide stripes with the colors, trying to change the order occasionaly, so it wasn't too repetitive. I had lots of colors for the poppies and I tried to make every poppy row unique.
Since I worried about sewing up the vest, before I even started knitting, I briefly considered knitting it all in one piece. I'm so happy I didn't though, for four reasons. As the piece I was knitting got bigger, I realized I would have gone crazy trying to work those long rows. Also, I feel that maybe it's better for the fabric if the same yarn is used on smaller sections, instead of around the whole vest. That way, if there's a problem with the tension, or one of the yarns, it will be a lot easier to fix later.
I do also enjoy the different colors; the front pieces and the back all have different poppies. If I had knit them all in one piece, the poppies would have been the same. Finally, I started with the back and that gave me the opportunity to see if some combinations didn't work so well. There are 2-3 rows on the back that I'm not in love with, so I didn't repeat that color combination again.
Even though it sounds like I planned this so well and I did have all the colors in front of me, I couldn't picture what it would actually look like, until I had knit a big section of the back. Knitting is always full of surprises!
Τροποίησα λίγο το σχέδιο, έριξα λίγους πόντους παραπάνω, γιατί το μεγαλύτερο μέγεθος ήταν το 38 και ήθελα 40-41. Έπλεξα δοκιμαστικό κομμάτι με το σχέδιο και το έπλυνα. Μέτρησα και ένα γιλέκο της μητέρας μου για να έχω ακριβώς τις διαστάσεις που θέλω. Μετά από πολλούς υπολογισμούς, και αφού είχα ξεκινήσει το πλέξιμο, συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να είχα υπολογίσει τους πόντους πολύ πιο εύκολα. Κάθε μέγεθος στο σχέδιο αυξάνε τους πόντους με τον ίδιο αριθμό, άρα ήταν πανεύκολο να ανέβω απλά ένα νούμερο, ειδικά αφού είχα το ίδιο μέγεθος πόντων με το σχέδιο. Τελικά όμως οι υπολογισμοί που έκανα ήταν χρήσιμοι, γιατί το πλεκτό μου είχε μεγάλη απόκλιση από το σχέδιο στο ύψος των σειρών. Και φυσικά, η επιβεβαίωση ότι τα νούμερα βγήκαν ίδια με δύο διαφορετικούς τρόπους, μου έδωσε τη σιγουριά ότι δεν έχω κάνει κανένα τραγικό λάθος.
Το σχέδιο ξεκινάει με ένα κομμάτι που μετά γυρίζει και ράβεται από τη μέσα μεριά και όσο το έπλεκα συνήθισα το νήμα, πριν ξεκινήσω τα λουλούδια. Μου ήταν δύσκολο στην αρχή να διαλέγω τα χρώματα, γιατί δεν είχε καθιερωθεί ακόμα το σχέδιο και φοβόμουν ότι ακόμα και μια σειρά σε λάθος χρώμα θα άλλαζε όλο το στυλ του πλεκτού. Και στην αρχή, με λίγες σειρές, μπορεί να γίνει. Όμως, έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου ότι στο τέλος δεν θα φαίνεται καν και συνέχισα το πλέξιμο, χωρίς πλέον να ανησυχώ πολύ για τα χρώματα.
Χρησιμοποίησα τρία χρώματα για το φόντο - πράσινο, μπορντώ και καφέ - και έκανα φαρδιές ρίγες με τα χρώματα. Άλλαζα και τη σειρά καμιά φορά, για να μην είναι πολύ επαναλαμβανόμενες οι ρίγες. Επειδή είχα πολλά χρώματα για τα λουλούδια, προσπάθησα να κάνω κάθε σειρά μοναδική και διαφορετική από τις άλλες.
Αγχωνόμουν από την αρχή για το ράψιμο, πριν ακόμα ξεκινήσω το πλέξιμο και σκέφτηκα μήπως η λύση ήταν να το πλέξω όλο μαζί σαν ένα κομμάτι. Χαίρομαι πάρα πολύ όμως που δεν το έκανα, για τέσσερις λόγους. Όσο μεγάλωνε το πλεκτό, συνειδητοποίησα ότι θα τρελαινόμουν αν είχα τόσο μεγάλες σειρές να πλέξω. Επίσης, σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα για το ύφασμα αν το κάθε νήμα εμφανίζεται σε μικρότερες περιοχές. Έτσι, σε περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα με το ύφασμα ή το νήμα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να το διορθώσω αργότερα.
Επίσης, μου αρέσουν τόσο πολύ όλα τα χρώματα - τα μπροστά κομμάτια και το πίσω έχουν όλα διαφορετικά χρώματα στα λουλούδια. Αν τα είχα πλέξει μαζί, θα ήταν όλα ίδια. Τέλος, ξεκίνησα με το πίσω κομμάτι και είχα την ευκαιρία να δω αν κάποιοι συνδυασμοί χρωμάτων δεν ήταν τόσο πετυχημένοι. Υπάρχουν 2-3 σειρές από πίσω που δεν με ξετρελαίνουν, οπότε δεν έκανα ξανά αυτό το συνδυασμό χρωμάτων.
Παρόλο που ακούγεται ότι προγραμμάτισα κάθε λεπτομέρεια και είχα όλα τα χρώματα μπροστά μου, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα φαίνεται το γιλέκο, μέχρι που είχα πλέξει ένα μεγάλο σχετικά κομμάτι. Το πλέξιμο είναι γεμάτο εκπλήξεις!
