Two years

I totally forgot this last week! My blog is now two years old! When I started blogging, I had no idea how much fun it would be. I've talked to knitters from around the world and I've made friends. I love writing about my knitting projects and I love that there are people who love knitting as much as I do. I love all your comments, funny and full of support and advice when a project isn't working out.

It's not easy to write a knitting blog, because knitting takes a long time. There have been times when I didn't write as often as I wanted and it was mostly because I didn't have anything new to show you. I'm trying to write more often now and it's fun because I get to think about each project more and I'm really enjoying the process.

Blogging is an extraordinary thing. I take pictures of my knitting, usually at home although I try to get pictures of my projects in other places too. Then, I sit at my computer and write about my knitting. I love reading every comment I get! It's wonderful to know that you read this blog, that you have the same knitting problems, that we all like the same pattern. I think it's just amazing that we live in such different places but we share a passion and dream about making the same things.

From the beginning, I've been writing this blog in two languages. English was the obvious choice because so many people in the world speak it. However, there aren't many greek knitting blogs and knitting isn't very popular in Greece. It's considered old-fashioned, something for grandmothers or pregnant women. It hasn't become the popular hobby it is in other countries. Whenever we have a knitting meeting, people always look at us. Some are very interested and come over to ask questions, some people compliment us and smile but many gossip about us and probably think we're very strange. My blog is small but it's my way of saying that there are knitters in Greece and we're having a wonderful time!

Even after two years, I haven't settled on a format for the two languages in every post. It depends on how many pictures I have and if the text relates directly to one of them. That's why sometimes I alternate between the two languages and sometimes I write the entire post in english and then in greek. Do you prefer one way more than the other? Was there any post that you found hard to read? Or do you think I should just continue writing the way I do now, depending on the post? I would apreciate your thoughts on this!

I'm planning to have a giveaway to celebrate my blogiversary, hopefully sometime this month :)

Thank you for reading!



Το ξέχασα τελείως την προηγούμενη εβδομάδα! Το blog μου είναι τώρα δύο χρονών! Όταν ξεκίνησα να γράφω, δεν είχα ιδέα πόσο διασκεδαστικό θα είναι. Έχω μιλήσει με πλέκτριες από όλο τον κόσμο και έχω κάνει φίλες. Λατρεύω να γράφω για τα πλεκτά μου και λατρεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε το πλέξιμο όσο εγώ. Λατρεύω τα σχόλιά σας, αστεία και γεμάτα συμπαράσταση και συμβουλές όταν ένα πλεκτό δεν προχωράει καλά.

Δεν είναι εύκολη συγγραφή ενός blog για το πλέξιμο, επειδή το πλέξιμο παίρνει πολύ χρόνο. Υπήρξαν φορές που δεν έγραφα όσο συχνά ήθελα και ήταν κυρίως επειδή δεν είχα καινούρια πλεκτά να σας δείξω. Προσπαθώ να γράφω πιο συχνά και είναι ωραίο γιατί σκέφτομαι το κάθε πλεκτό περισσότερο και είναι πολύ απολαυστική διαδικασία.

Το να γράφεις blog είναι απίθανη εμπειρία. Βγάζω φωτογραφίες τα πλεκτά μου, συνήθως στο σπίτι, αν και προσπαθώ να τα φωτογραφίζω και έξω, όταν μπορώ. Μετά κάθομαι στον υπολογιστή μου και γράφω για το πλέξιμο. Λατρεύω να διαβάζω τα σχόλιά σας! Είναι υπέροχο να ξέρω ότι διαβάζει κάποιος αυτά που γράφω, ότι έχετε τα ίδια προβλήματα στο πλέξιμο, ότι μας αρέσουν τα ίδια σχέδια. Το βρίσκω συναρπαστικό ότι παρόλο που μένουμε σε τόσο διαφορετικά μέρη, έχουμε ένα κοινό πάθος και ονειρευόμαστε να φτιάξουμε τα ίδια πράγματα.

Από την αρχή, γράφω το blog μου σε δύο γλώσσες. Τα αγγλικά ήταν προφανής επιλογή στο blog επειδή τα μιλάνε τόσοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Όμως, δεν υπάρχουν πολλά ελληνικά blogs για το πλέξιμο και το πλέξιμο δεν είναι πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα. Θεωρείται παλιομοδίτικο, κάτι που κάνουν οι γιαγιάδες ή οι γυναίκες που είναι έγγυες. Δεν έχει γίνει το δημοφιλές χόμπυ που είναι σε άλλες χώρες. Όταν έχουμε συνάντηση πλεξίματος, μας κοιτάνε όλοι. Κάποιοι δείχνουν να ενδιαφέρονται και έρχονται να μας ρωτήσουν τι κάνουμε, κάποιοι μας λένε κομπλιμέντα και χαμογελάνε αλλά πολλοί μας κουτσομπολεύουν και μάλλον νομίζουν ότι είμαστε περίεργες. Το blog μου είναι μικρό αλλά είναι ένας τρόπος να δείξω ότι υπάρχουν πλέκτριες στην Ελλάδα και περνάμε υπέροχα!

Ακόμα και μετά από δύο χρόνια, δεν έχω ακόμα καταλήξει σε μια διάταξη για τις δύο γλώσσες. Εξαρτάται από το πόσες φωτογραφίες έχω σε κάθε ανάρτηση και αν το κείμενο έχει άμεση σχέση με κάποια από αυτές. Γι'αυτό καμιά φορά εναλλάσω τις δύο γλώσσες ενώ άλλες φορές γράφω πρώτα ολόκληρη την ανάρτηση στα αγγλικά και μετά στα ελληνικά. Προτιμάτε κάποιο από αυτά; Υπήρξε κάποια ανάρτηση που ήταν πιο κουραστική στο διάβασμα; Ή σας αρέσει αυτό που κάνω τώρα, όπως βολεύει καλύτερα κάθε φορά; Θα χαρώ πολύ να ακούσω τις σκέψεις σας και τις προτιμήσεις σας!

Σχεδιάζω να οργανώσω ένα μικρό διαγωνισμό με δωράκι για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του blog, ελπίζω να γίνει μέσα στο Φεβρουάριο!

Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάζετε το blog μου!