January 20, 2012

It's so hard to say goodbye

Six months ago I wrote about our cat. She was very sick and with a successful treatment she got better. However, we knew that she was not well and since then, we took care of her as best as we could. A few weeks ago her condition got worse. This time the treatment didn't work. Every day she got worse and every day we tried so hard to help her. We stayed home to feed her every few hours. We tried three different kinds of medicine. We took her for tests. The tests only showed what we already knew. She wasn't going to get better this time. We made the decision on Tuesday and even though we know it was the right thing to do, we're all heartbroken and we miss her so much.

I've been trying to focus on all the happy memories from the 15 years we knew her and loved her. She was the best cat I ever met. We could hear her purr from across the room. She loved to play and got into every bag, box and closet she could. She lived a wonderful kitty life, full of adventures, including climbing off our balcony and going onto the roof of the building next to ours when she was a kitten. She loved to cuddle and was always looking for a lap to sit on. She also loved to sit on my shoulder like a parrot. The house feels quiet and empty without her. The joy she gave us for all these years is so much more than what we feel now. I hope that with time we'll feel better. I know that we'll always remember her.

I'll be back with a knitting post next week.

our sweet girl

Πριν από έξι μήνες έγραψα για τη γατούλα μας. Είχε αρρωστήσει πολύ και με μια πετυχημένη θεραπεία έγινε καλύτερα. Ξέραμε όμως ότι δεν είχε θεραπευτεί και από τότε, την φροντίσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε. Πριν μερικές εβδομάδες χειροτέρεψε πάλι. Αυτή τη φορά, η θεραπεία δεν πέτυχε. Κάθε μέρα αρρώσταινε πιο πολύ και κάθε μέρα κάναμε ότι μπορούσαμε για να τη βοηθήσουμε. Καθόμασταν σπίτι για να την ταίζουμε. Της δώσαμε τρία διαφορετικά φάρμακα. Την πήγαμε για εξετάσεις. Και οι εξετάσεις έδειξαν αυτό που ήδη ξέραμε. Ότι αυτή τη φορά δεν θα γίνει καλά. Πήραμε την απόφαση την Τρίτη και παρόλο που ξέρουμε ότι ήταν η σωστή απόφαση, έχουμε στεναχωρεθεί απίστευτα και μας λείπει πάρα πολύ.

Προσπαθώ να σκέφτομαι τις χαρούμενες αναμνήσεις από τα 15 χρόνια που την ξέραμε και την αγαπούσαμε. Ήταν η καλύτερη γάτα που έχω γνωρίσει. Την ακούγαμε να γουργουρίζει από την άλλη άκρη του δωματίου. Τρελαινόταν για παιχνίδια και έμπαινε σε κάθε τσάντα, κουτί και ντουλάπα που μπορούσε. Έζησε μια υπέροχη ζωή, γεμάτη περιπέτειες, όπως τότε που ήταν ακόμα γατάκι και σκαρφάλωσε από το μπαλκόνι μας στην ταράτσα της δίπλα πολυκατοικίας. Λάτρευε τα χάδια και πάντα έψαχνε μια αγκαλιά για να καθίσει. Της άρεσε επίσης να κάθεται στον ώμο μου σαν παπαγάλος. Το σπίτι είναι ήσυχο και άδειο χωρίς αυτήν. Η χαρά που μας έδωσε όλα αυτά τα χρόνια είναι πολύ περισσότερη από αυτά που νιώθουμε τώρα. Ελπίζω ότι με τον καιρό θα νιώσουμε καλύτερα. Ξέρω ότι πάντα θα τη θυμόμαστε.

Θα επιστρέψω την άλλη εβδομάδα με ανάρτηση για το πλέξιμο.

12 comments:

  1. Αλεξανδρα μου πραγματικα λυπαμαι, ειναι απιστευτο το ποση αγαπη μας δινουν και οταν ερθει η ωρα να τα αποχαιρετησουμε ποτε δεν ειμαστε ετοιμοι.
    Συμασια ομως εχει αυτο που ειπες, οτι κοντα σας περασε υπεροχα και ευτυχισμενη.
    Σιγουρα θα το ξεπερασετε και σας το ευχομαι.
    Να την θυμασαι παντα ετσι οπως την περιέγραψες εδω.
    Φιλάκια, την αγαπη μου!!!!!

    ReplyDelete
  2. Oh no, I am very sorry about your loss. I know how difficult it is to loose a pet. She was a lucky cat to have had the best possible life and to be much loved.

    ReplyDelete
  3. ...Big hug...
    Philhellene

    ReplyDelete
  4. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΟΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ?ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΩ ΔΥΟ ΓΑΤΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΣΣΕΣ ΑΛΛΕΣ!ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗ ΣΟΥ!ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΥ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΖΩΟΑΚΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΕΥΓΕΙ!Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΡΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ!ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΗΤΕΡΟ!ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΥΠΕΡΧΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ!ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ!ΝΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΣ ΓΑΤΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ!(ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΓΑΤΟΥΛΑ)!ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΑΣΤΑ!SORRY ΑΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!Α! ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΑ!ΦΙΛΑΚΙΑ!

    ReplyDelete
  5. Oh I am so sorry. I remember seeing her lovely little legs in your sock photos. She was such a beauty and clearly a total sweetheart. ((hugs)) to you.

    ReplyDelete
  6. I'm sorry for your loss. I know you'll never forget her.

    I'm reading another blog, where she lost her kitty too. It's always so sad. She went to the pound several times to find a cat she could give the love she had for her lost one, and ended up with 3 new cats. She too said, she'll never forget the one she lost, and no other cat could replace her, but she could give her love to those who needed it.

    ReplyDelete
  7. oh, I'm so sorry for your loss! pets are members of the family, and it is so hard when they pass. Thinking of you!

    ReplyDelete
  8. Sorry to read about the loss of your kitty. You chose a humane way to let her go. And you did try your darndest to treat her in all possibly ways. She most definitely had a very long, happy, and fun filled life w/you.

    ReplyDelete
  9. Γλυκειά μου Αλεξάνδρα, σε νιώθω απόλυτα!! Κι εμείς πέρυσι χάσαμε τον Τσίμπλα μας απο νεφρική ανεπάρκεια!! Ήταν 5 χρονών. Δεν το περίμενα και φρίκαρα πολύ τις πρώτες μέρες. Θα την θυμάσαι για πάντα την αγαπούλα σου και σιγά σιγά, με τον καιρό θα μιλάς για εκείνη χωρίς να δακρύζεις και να στενοχωριέσαι όπως τώρα στην αρχή! Ξέρω πώς είναι.:ο( Η γλυκειά σου γατούλα έζησε με πολύ αγάπη και η λαμπερή της ψυχή θα σας έχει μαζί της για πάντα!!
    Να είσαι καλά! Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός!
    Μιά μεγάλη σφιχτή αγκαλιά σου στέλνω!

    ReplyDelete
  10. That is so sad and I'm so sorry for your loss. But part of having a pet is knowing when to let them go and you made the right decision.

    ReplyDelete
  11. I'm playing blog catch-up, but when I first read this post, it broke my heart. I know the pain of losing a beloved pet. Take comfort in knowing you made the best decision for your kitty, and that she lived a happy life thanks to you. So many hugs.

    ReplyDelete