My new socks are coming along very well, the first pair is in the process of getting it's toes. As was sitting there, though, knitting a pair of wool socks in May, I started thinking. The weather is getting increasingly warmer and I've been doing some spring cleaning. This includes, of course, putting away the winter clothes and getting out the summer ones. I'm going to finish these socks (and all the other ones I have started) and then I'm going to put them away for the summer. I want to wear them now and admire them, but I can't.
I've also been thinking about my stash. Spring cleaning makes me want to get rid of stuff, make room, find a place for everything, etc. I have a lot of yarn and I keep trying to not buy so much; it's hard though when there are so many beautiful colors and soft fibers to choose from. Something else occured to me while I was knitting today - and I'm beginning to realize that maybe I shouldn't do too much thinking while I'm knitting - even if I don't buy any more yarn and knit all the yarn I have... Well, it doesn't solve the problem of all the space the yarn takes up. The finished projects will (mostly) be things for me.
Οι καινούριες μου κάλτσες προχωράνε πολύ καλά, το πρώτο ζευγάρι έχει φτάσει στο σημείο που φτιάχνω τα δάχτυλα. Εκεί που καθόμουν, όμως, και έπλεκα ένα ζευγάρι μάλλινες κάλτσες Μάϊο μήνα, σκεφτόμουν ότι ο καιρός γίνεται όλο και πιο ζεστός. Αυτές τις μέρες κάνω και μια γενική καθαριότητα στο σπίτι, που περιλαμβάνει φυσικά το μάζεμα των χειμωνιάτικων ρούχων. Οπότε, θα τελειώσω αυτές τις κάλτσες (και όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια που έχω ξεκινήσει να πλέκω) και μετά θα τις βάλω στην ντουλάπα για το καλοκαίρι. Θέλω να τις φορέσω τώρα και να τις θαυμάσω, αλλά δεν μπορώ.
Σκεφτόμουν επίσης για όλα τα νήματα που έχω. Την άνοιξη με πιάνει μια διάθεση ανανέωσης και θέλω να πετάξω πράγματα, να κάνω χώρο στο σπίτι, να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, κλπ. Έχω πολλά νήματα και προσπαθώ συνέχεια να μην αγοράζω αλλά είναι δύσκολο γιατί υπάρχουν τόσα πολλά και τόσο όμορφα νήματα διαθέσιμα. Έτσι, σκέφτηκα και κάτι άλλο σήμερα που έπλεκα τις καλτσούλες μου - και αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ίσως δεν είναι καλή ιδέα να σκέφτομαι και πολύ την ώρα που πλέκω - ότι ακόμα και αν δεν αγοράσω καθόλου νήματα και πλέξω όλα όσα έχω... Δεν μου λύνει το πρόβλημα του χώρου καθόλου. Τα περισσότερα πλεκτά θα είναι πράγματα για μένα.
So, really, knitting the yarn doesn't get rid of it. It's not like reading a few books, then giving them to a friend, making room for new books in my bookshelf. I'm just turning the yarn into something else, but whatever I make, I usually want to keep it!
When I started knitting, I was curious about all the knitters who constantly make things for other people. Sure, I love making gifts for my friends, but I also love making things for myself. Now, I'm wondering if those knitters simply reached a limit in the amount of handknit things they need, but they still enjoy knitting, so now they make things and give them away.
I also suspect that this is one reason why lots of knitters eventually start knitting complex lace patterns in yarn so thin, that it really should be called a thread. Weeks (possibly months) spent on their favorite hobby and the finished project takes up less room that a pair of socks.
Δηλαδή, το να πλέξω τα νήματα δεν σημαίνει ότι φεύγουν τα νήματα. Δεν είναι όπως τα βιβλία, που αν διαβάσω μερικά, τα δίνω μετά σε μια φίλη μου και έχω μετά χώρο πάλι στη βιβλιοθήκη μου. Με το πλέξιμο, απλά μετασχηματίζω τα νήματα, αλλά ό,τι φτιάχνω, συνήθως θέλω να το κρατήσω!
Όταν ξεκίνησα το πλέξιμο, ήμουν περίεργη για όλες τις πλέκτριες που φτιάχνουν συνέχεια πλεκτά για άλλους. Σίγουρα, χαίρομαι απίστευτα να φτιάχνω δώρα για τις φίλες μου αλλά μου αρέσει εξ'ίσου να φτιάχνω πράγματα για μένα. Τώρα, αναρωτιέμαι αν όλες αυτές οι πλέκτριες έφτασαν κάποιο όριο στην ποσότητα πλεκτών που χρειάζονται. Επειδή τους αρέσει ακόμα το πλέξιμο, φτιάχνουν πλέον πράγματα και τα χαρίζουν.
Υποψιάζομαι επίσης ότι αυτός είναι ένας λόγος που πολλές πλέκτριες καταλήγουν να πλέκουν υπερβολικά περίπλοκα σχέδια με δαντέλα, με νήματα τόσο λεπτά, που ίσως καλύτερα να τα λέμε κλωστές και όχι νήματα. Μπορούν να ασχολούνται με το αγαπημένο τους χόμπυ για βδομάδες ή ακόμα και μήνες και το πλεκτό τελικά θα πιάνει λιγότερο χώρο από ένα ζευγάρι κάλτσες.
I've been wondering about these things, because I think I'm getting better at knitting. I'm not knitting more than I used to, same time spent on average every day, but I'm making less mistakes. When I first started knitting, I knit and then I ripped back and then I knit again. Each little project took two or three times the time it would take me now. I'm very happy that I'm becoming a better knitter, but you can see my concern. This hobby that I love so much, the better I get, the more things it creates. Which is obvious, because I'm making stuff. I just don't know where I'm going to put them :)
While I enjoy learning new things in knitting, I love it more when I'm doing it well and I absolutely love making things that I can wear and use. For me, knitting is fun, but I do always have a goal in my mind: make something that fits and then, wear it.
I know that in the beginning the things I make will slowly replace items that I bought. Every beautiful new pair of socks I knit will replace an old, worn out pair, bought from a store. And I know that in time, even handknits wear out and will have to be replaced. Eventually though, I think that I will end up with more things than I need or have room for.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά λοιπόν, γιατί νομίζω ότι γίνομαι καλύτερη πλέκτρια. Δεν πλέκω παραπάνω, αφιερώνω κατά μέσο όρο τον ίδιο χρόνο κάθε μέρα, αλλά κάνω λιγότερα λάθη. Όταν ξεκίνησα το πλέξιμο, έπλεκα και μετά διόρθωνα λάθη και μετά έπλεκα κλπ. Κάθε μικρό πλεκτό μου έπαιρνε διπλάσιο ή και τριπλάσιο χρόνο από ότι θα μου έπαιρνε σήμερα. Είμαι πολύ χαρούμενη φυσικά που έχω μάθει να πλέκω καλύτερα, αλλά μπορείτε να δείτε τον προβληματισμό μου. Αυτό το χόμπυ που λατρεύω, όσο γίνομαι καλύτερη, τόσα περισσότερα πράγματα δημιουργεί. Που είναι φυσικά αυτονόητο, γιατί αυτό κάνω, φτιάχνω πράγματα. Απλά δεν ξέρω που να τα βάλω!
Παρόλο που μου αρέσει να μαθαίνω καινούρια πράγματα στο πλέξιμο, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι όταν κάνω κάτι που ξέρω καλά, και φυσικά, λατρεύω να φτιάχνω πράγματα που μπορώ να φορέσω και να χρησιμοποιήσω. Για μένα, το πλέξιμο είναι διασκεδαστικό αλλά έχω πάντα ένα στόχο στο μυαλό μου: να φτιάξω κάτι που μου κάνει και να το φορέσω.
Ξέρω ότι στην αρχή τα πλεκτά μου θα αντικαθιστούν σιγά σιγά πράγματα που έχω αγοράσει. Κάθε καινούριο ζευγάρι κάλτσες που πλέκω παίρνει τη θέση ενός παλιού ζευγαριού που κάποτε αγόρασα. Και ξέρω ότι με τον καιρό, τα πλεκτά που φτιάχνω θα παλιώσουν και θα χρειαστούν αντικατάσταση. Τελικά όμως νομίζω ότι θα καταλήξω να έχω περισσότερα πράγματα από όσα χρειάζομαι ή έχω χώρο για να τα βάλω.
[my next socks - οι επόμενες κάλτσες]
What do you think is the best solution?
Spinning and dyeing the yarn?
Give the projects away?
Knit heirloom shawls with cobweb yarn?
Cover every bed, couch and armchair with blankets made out of sock yarn?
Have children, knit for them and when they inevitably grow out of things, give the handknit items away?
Knit rugs?
Move to a bigger house? ;)
And the biggest question of all: How many socks does one person really need?
Ποια νομίζετε ότι είναι η λύση;
Να φτιάχνω και να βάφω τα νήματα που χρησιμοποιώ;
Όλα τα πλεκτά να είναι δώρα;
Έσαρπες με δαντέλα από πολύ λεπτό νήμα;
Κουβέρτες πλεγμένες με νήμα για κάλτσες που θα καλύπτουν κάθε κρεβάτι, καναπέ και πολυθρόνα;
Να κάνω παιδιά, να πλέκω πράγματα για αυτά και όταν πια δεν τους κάνουν, τότε να χαρίσω τα πλεκτά;
Πλέξιμο χαλιών;
Μεγαλύτερο σπίτι;
Και η πιο σημαντική ερώτηση από όλες: Πόσες κάλτσες χρειάζεται πραγματικά ένας άνθρωπος;
